G orzowski Park Krajobrazowy to najmłodszy park województwa lubuskiego, jednak jego historia sięga początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Obecny swój zasięg uzyskał w 2021 roku z przekształcenia części Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego położnego w województwie lubuskim. Obszar parku wynosi 12261,80 ha, co  z otuliną daje imponujący pod względem wielkości obszar ochronny. Położony jest na styku dwóch województw lubuskiego i zachodniopomorskiego, na północ od Gorzowa Wlkp., na  obszarze gmin: Kłodawa i Strzelce Krajeńskie. W całości leży na Równinie Gorzowskiej (makroregion), będącej rozległym, lekko falistym sandrem, charakteryzującym się suchym i piaszczystym podłożem. Dominujące typy siedliskowe lasu to lasy mieszane świeże i bory mieszane świeże, ale można tutaj również znaleźć tętniące życiem tereny podmokłe z typową dla siebie fauną i florą. Krajobraz poprzecinany jest południkowo bystrymi i urokliwymi rzeczkami: Santoczną, Pełczem (Polka) i Kanałem Kłodawskim oraz wąskimi jeziorami rynnowymi tj.: Mrowinko, Lubie, Chłop, Chłopek. Ta mozaika tworzy interesujący i tajemniczy krajobraz ciągów wodnych, zacienionych lasem albo też trudnodostępnych szuwarów i bagien.

Podstawy prawne utworzenia Gorzowskiego Parku Krajobrazowego:

• Uchwała nr XXXI/429/21 Sejmiku Województwa Lubuskiego z dnia 26 kwietnia 2021 r. w sprawie Gorzowskiego Parku Krajobrazowego.

P uszcza Gorzowska ze względu na swoje położenie na granicy krain geobotanicznych: Szczecińskiej, Pojezierzy Środkowopolskich i Sandrowych Przedpoli Pojezierzy Środkowopomorskich z urozmaiconą rzeźbą terenu i bogactwem siedlisk jest miejscem o niezwykłym bogactwie gatunków zwierząt i roślin. Na obrzeżach zarastających jezior w bezodpływowych obniżeniach terenu, na glebach torfowych, rosną bory bagienne. Obok brzozy omszonej i widłaka jałowcowatego często spotkamy chronioną, trującą roślinę - bagno zwyczajne.

Wydziela ona intensywny zapach, dzięki któremu od dawna używana jest jako środek odstraszający mole. Niebywale interesujące podwodne łąki, prześwitujące przez toń jeziora, utworzone są m.in. przez ramienice, jezierzę morską i zdrojka- jedyny podwodny gatunek mchu. Wysoka czystość wód stwarza dogodne warunki rozwoju wielogatunkowej faunie: szczupaki, liny i okonie to tylko kilka głównych gatunków, które przyciągają nad wody wędkarzy oraz ptaki drapieżne. Bystre oko obserwatowa będzie w stanie wypatrzyć bielika, bociana czarnego, a nawet rybłowa! Ponadto obserwacje takich zwierząt jak: bobry, zimorodki, gągoły, nurogęsi, różne gatunki ważek, w tym chronionego szklarnika leśnego nie należą do rzadkości. W odsłoniętych miejscach, np. na mocno nasłonecznionych zboczach, chętnie wygrzewają się zimnokrwiste gady, jak padalce, gniewosze, czy jaszczurki.

Torfowisko jest doskonałym miejscem dla roślin kwasolubnych. Narastające przez tysiąclecia głębokie pokłady torfu zawierają historię żyjących tu w danych czasach zwierząt i roślin. Na jego powierzchni tworzy się mszar, utworzony przez torfowce. Towarzyszy im wełnianka wąskolistna i żurawina błotna o smacznych owocach, doskonałych na kwaskowate konfitury. Na obszarach źródliskowych wykształciły się zbiorowiska roślin zwane olsami źródliskowymi. Wysięki wodne nadają im charakter bagienny. Wokół odsłoniętych szyi korzeniowych olch tworzą się "wyspy" i "ruszty" pokryte roślinnościęą, np.: śledziennicą skrętolistną, rzeżuchą gorzką, przytulią błotną oraz wieloma gatunkami mchów.

Na terenie parku głównym drzewem lasotwórczym borów jest sosna zwyczajna. Lite drzewostany sosnowe, jakie występują na tym terenie, pochodzą raczej z nasadzeń i nie tworzą typowego boru z całą grupą gatunków dla niego charakterystycznych. Drugim, co do zajmowaniej powierzchni siedliskiem jest las mieszany świeży, w którym gatunkiem panującym jest buk zwyczajny, przybierający w okresie jesiennym ferię złocistych odcieni. W ubogim runie tego lasu rosną wielogatunkowe poduchy mchów, jastrzębce i gęste krzewinki jagodzin przyciągające motyle - zieleńczyki ostrężyńce. Dogodnie warunki bytowania znajduje tu popielica (reintrodukowana na terenie GoPK w 2011r.) oraz liczne gatunki ptaków, w tym dzięcioły czarne. 

 

Pośród bezkresnych lasów natrafić można na niewielkie, ale bogate florystycznie i faunistycznie polany. Latem, gdy kwitną na nich m.in. krwawnice pospolite, kukliki zwisłe, kozłki lekarskie oraz ostrożenie, zaobserwować można różnobarwne pospolite motyle. Jednak trafiają się także przyrodnicze perełki, takie jak: kosternik palemon, dostojka laodyce oraz objęty ochroną ścisłą czerwończyk nieparek. 

W Gorzowskim Parku Krajobrazowym zasobami kultury materialnej są zarówno pojedyncze interesujące obiekty. Można podziwiać budynki folwarczne, jak i brukowane drogi, kościoły, cmentarze. Aby poznać świat, który już jest przeszłością warto odwiedzić, m.in. w północnej części Parku Danków. w Puszczy Gorzowskiej powstawały rozległe wsie, zajmujące się eksploatacją lasu, hutnictwem szkła i żelaza np.: Łośno, Santoczno. 

Aby poznać historię i kulturę regionu, zapraszamy na wycieczkę po miejscowościach:

STRZELCE KRAJEŃSKIE – leżące poza Parkiem 10-tysięczne miasto, które zachowało do dziś swój średniowieczny układ architektoniczny. 
W latach 1700-700 p.n.e. tereny te zamieszkiwała ludność kultury łużyckiej, określana mianem Prasłowian. W wiekach VII-X żyły tu pomorskie plemiona Słowian. Pierwotna nazwa miejscowości „Strzelci” prawdopodobnie wywodzi się z faktu zasiedlania przez zamieszkujących ją łuczników będących częścią załogi pobliskiego grodu w Santoku. Status miasta Strzelce otrzymały zapewne jeszcze przed 1286 rokiem. Niemiecka nazwa „Friedeberg” pojawia się po przejęciu osady przez margrabiów brandenburskich w 2. połowie XIII wieku i oznacza „Spokojna Góra” lub „Pokojowa Góra”. Ze względu na strategiczne położenie w XIII i XIV wieku wybudowano ufortyfikowane miasto na planie koła (widoczne do dzisiaj). W 1402-1454 miasto należało do ziem Zakonu Krzyżackiego. Działania wojenne w 1945 roku zrujnowały miasto w 80%, a wieloletnia odbudowa w stylu socrealistycznym tylko oszpeciła wielowiekowy pejzaż miejski. Tutaj urodzili się znani na terenie Niemiec artyści – malarze Noster i Reinhold Besler, malarz i grafik Anton Bartz, rzeźbiarz Max Dennert. Miasto położone jest przy dawnej drodze „nr 1” (tzw. ”Drodze Królów”), prowadzącej z Akwizgranu, przez Berlin i Gdańsk do rosyjskiego Nowogrodu.

Atrakcją miasta są dobrze zachowane mury obronne o długości 1640 metrów, zbudowane w latach 1272-1290, przy użyciu głazów narzutowych i zaprawy wapiennej z dodatkiem ptasich jaj, z 36 czatowniami, Bramą Młyńską i Basztą Więzienną.

Uwagę przyciągają także:

• Kościół farny Najświętszej Marii Panny Królowej Różańca Świętego wzniesiony w drugiej połowie XIII wieku, spalony w 1945 roku, odbudowany w latach 1971-73;
• Neoromański kościół św. Franciszka z Asyżu z 1928 roku;
• Neorenesansowy ratusz miejski z II połowy XIX wieku.
• Szlak czarownic- miniaturowe figurki czarownic rozmieszczone na terenie miasta. Zachęcamy by odnaleźć je wszystkie, a jest ich aż 9!

WILANÓW – osada na obrzeżach Parku. Przy drodze do rezerwatu „Wilanów” rośnie pomnikowy dąb o obwodzie 620 cm, klon jawor 460 cm, i trzy żywotniki olbrzymie.

KŁODAWA – wieś gminna z osadami Mszaniec i Smolarki, leżąca poza Parkiem, na trasie z Gorzowa do Barlinka. Leży nad rzeczką Kłodawką i jeziorem Kłodawskim (26 ha), niemiecka nazwa – KLADOW. Starosłowiańska nazwa pochodzi od „kłód”, z których zbudowano umocnienia osady. Zabudowa w kształcie owalnicy, która powstała nie później niż w XIII wieku. Pierwsza wzmianka o wiosce została zapisana w dokumentach historycznych 22 maja 1300 roku. Przez pierwsze 300 lat istnienia była typową wsią rycerską, i aż po 1945 rok funkcjonowała w cieniu Mironic – cysterskich i elektorskich. W 1942-1945 istniał tu obóz dla jeńców wojennych.
W 1779 roku na miejscu starej świątyni zbudowano nowy kościół, który jednak nie dotrwał czasów obecnych. Dziś wznosi się kościół neogotycki z 1856-1860. Zobaczyć można dwór i budynek oficjalistów z XIX wieku, wiatrak drewniany typu Koźlak wzniesiony w XVIII-XIX wieku przy drodze do Mironic, czynny jeszcze w okresie międzywojennym. Przy drodze do Wojcieszyc istnieją współczesne zabudowania folwarku, który po II wojnie światowej został znacjonalizowany.

WOJCIESZYCE - wieś sołececka (poza Parkiem) w gminie Kłodawa. Warto zobaczyć znajdujący się w niej XIII wieczny późnoromański kościół z ciosów granitu. 

LIPY – osada niedaleko Łośna, na terenie Parku z budynkiem Leśnej Stacji Dydaktycznej Gorzowskiego Parku Krajobrazowego. Dawna niemiecka nazwa – LÜBESEE MUHLE – pochodzi od młyna założonego w 1730 roku nad jeziorem Lubieszewsko. Ze spisu dóbr klasztoru mironickiego, z dnia 26 listopada 1589 roku wynika, że w pobliżu jeziora Lubie istniał domek myśliwski – KÜHLEN MORGEN.

ŁOŚNO – wieś sołecka leżąca w otulinie Parku, na północ od Gorzowa. Niegdyś była tu huta szkła, zbudowana w 1746 roku (pozostałość domu nr 67). Na wzgórzu wznosi się kościół z 1913 roku.

MARZĘCIN – MARIENSPRING – jedyna wieś dawnego powiatu gorzowskiego, która nie przetrwała ostatniej wojny, ulegając całkowitemu zniszczeniu w 1945 roku.

Pozostał po niej tylko pomnik i tablica informacyjna (przy drodze Kłodawa-Mironice-Kabatki). Ta mała wieś swoje znaczenie w regionie podkreślała istniejącą tam kuźnicą z wieloma obiektami. Budowę kuźnicy rozpoczęło państwo pruskie w 1782 roku, w celu pokrycia zapotrzebowania na blachę, pręty oraz kartacze. Ze względu na wysokie koszty kuźnicę sprzedano w 1835 roku wytwórcy papieru z Landsberga (obecnego Gorzowa Wlkp.). Był nim Ernst Gotthilf Rätsch, który przerobił ją na młyn papierniczy i nadał nazwę na cześć swej córki – Źródło Marii – Marienspring. Od 1860 roku do lat 30-tych XX wieku istniał tam młyn zbożowy. Od 1942 roku, po przebudowie, młyn służył jako mieszkanie dla robotników leśnych i szkoła jednoklasowa. w wyniku ofensywy Armii Czerwonej i walk z hitlerowcami, mieszkańców wypędzono a domy spalono i nigdy nie odbudowano.

RYBAKOWO – wieś leżąca w otulinie Parku, na północny zachód od Gorzowa. Wieś powstała w związku z budową huty szkła, obecnie o zabudowie głównie letniskowej. Znajduje się tam kościół adaptowany z budynku straży pożarnej około 1930 roku.

SANTOCZNO – wieś leżąca w otulinie Parku, na północny zachód od Gorzowa, nad jeziorem Mrowinko Małe (23 ha). Niemiecka nazwa ZANZHAUSEN wywodzi się od nazwy rzeki Santoczna (ZANZE), która wypływa z jeziora Mrowinko Małe. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z dokumentów ze spisu dóbr mironickich z roku 1589. w spisie urzędowym cysterskich Mironic z 1685 roku, znaleźć można informację o młynie ZANZMÜHLE, na miejscu którego w drugiej połowie XVIII wieku wybudowano hutę żelaza (kuźnice powstały na osobiste polecenie Fryderyka II Wielkiego), czynną do 1945 roku. w 1785 roku odlano tutaj niektóre elementy pierwszej niemieckiej maszyny parowej (Feuermaschine). Produkowano tam również artyleryjskie pociski rozpryskowe „kartacze”, zwłaszcza po roku 1783 i w okresie walk Napoleona. Dawny magazyn huty przebudowano na kościół, który został przekształcony i powiększony w 1780-1782 roku.

DANKÓW – miejscowość leżąca poza Parkiem. Wieś położona pomiędzy dwoma jeziorami: Dankowskim Wielgim i Jeziorem Kinołęka (potocznie zwanym Dankowskim Małym), na trasie łączącej Barlinek ze Strzelcami Krajeńskimi. Nazwa miejscowości pochodzi od niemieckiego słowa TANKOW. Historyczne znaczenie miejscowości podkreśla zespół budynków folwarcznych z XIXw., wybudowany w stylu neogotyckim. W tym samym stylu we wsi zachował się kościół z ok. 1840r. Przy południowym brzegu jeziora można podziwiać ruiny mauzoleum rodziny von Brand z około 1859r. Nad brzegiem jeziora rośnie ponad 500-letni dąb o obwodzie 730 cm.

Lasy, jeziora, świeże i czyste powietrze oraz zabytkowe elementy dziedzictwa kulturowego to najważniejsze atuty GPK. Właśnie one sprzyjają rozwojowi turystyki pieszej, rowerowej, wodnej oraz wędkowaniu i zbieraniu darów natury. Dlatego też zostały wytyczone szlaki ułatwiające uprawianie takiej turystyki, a także ścieżki dydaktyczno – rekreacyjne. Osoby uprawiające sporty wodne mogą skorzystać z usług ośrodków sportowo – rekreacyjnych, np. nad jeziorami Nierzym, Lubie, Duże Wełmino, które oferują wypożyczenie kajaków, łodzi, rowerów wodnych i żaglówek. W GPK znajdują się ośrodki tworzące bazę noclegowo-restauracyjną. Bardzo dobrze przygotowane do przyjęcia gości są ośrodki wypoczynkowe m.in. Zdroisku, Lipach, Przyłęsku. Ofertę uzupełniają kwatery agroturystyczne i pola namiotowe znajdujące się np. w Buszowie, Dankowie, Rybakowie. 

TRASY TURYSTYCZNE

Piesze

• Czerwony: fragment tego długiego szlaku przebiega przez południową część otuliny i skraj Parku (18 km). W Wojcieszycach wchodzi na teren lasu i duktami leśnymi przy jeziorze Ostrowite dociera do Santoczna z atrakcjami kulturowo-architektonicznymi (np.: kościół, lapidarium, wodospad na rzeczce Santocznej). Kontynuuje bieg przez las, rezerwat przyrody „Rzeka Przyłężek” i opuszcza obszar Parku na przedpolach miejscowości Brzoza. Dalej kieruje się do Strzelec Krajeńskich.
• Niebieski:  Prowadzi ze Skwierzyny, a na obszarze otuliny parku rozpoczyna się w okolicach jeziora Duże Wełmino. Prowadzi do miejscowości Santoczno, i jest to doskonała okazja do zapoznania się z atrakcjami kulturowo-architektonicznymi tej miejscowości, jak kościół przebudowany z huty żelaza, lapidarium, wodospad na rzeczce Santocznej.  Dalej trasa prowadzi już głównie przez teren leśny, wzdłuż licznych zbiorników wodnych: polodowcowych jezior rynnowych czy stawów hodowlanych. Swoje uroki kolejno ukazuje jezioro Mrowinko Małe, Mrowinko, Lubie. Przy jeziorze Lubieszewko przechodzi na teren Barlineckiego Parku Krajobrazowego.

Rowerowe

• Zielony: ten szlak rowerowy (34 km) jest dość wymagający, a do jego przejechania niezbędny będzie rower zdolny pokonać grząskie i piaszczyste fragmenty duktów leśnych, brukowane drogi leśne, i tylko  w niewielkim stopniu nawierzchnie asfaltowe. Wjeżdżając od południa w otulinę parku, docieramy do miejsca, w którym przed II wojną światową znajdowała się miejscowość Marienspring. Pod koniec wojny została spalona, a obecnie znajduje się tu pomnik i lapidarium. Następnie przekraczając od zachodu granicę parku, przemieszczamy się brukiem przez rezerwat przyrody „Dębina”.  Droga przechodzi w szutrową i typowo leśną ścieżkę przez Mszaniec do miejscowości Łośno (znajduje się tu sklep spożywczy). Dalej zmierzamy w kierunku Lip, gdzie mieści się siedziba biura parku krajobrazowego. Następnie przemieszczamy się przy jeziorach Lubie, Lubieszewko, Chłop, Mrowinko i Mrowinko Małe, a  leśno-jeziorny krajobraz zachęca do częstych przystanków.  W ten sposób dojedziemy do Santoczna – na trasie plaża nad jeziorem Mrowinko Małe, w centrum miejscowości lapidarium i wodospad na rzeczce. Dalszy ciąg trasy prowadzi na południowy zachód w stronę Gorzowa Wlkp., przez lasy otuliny parku, pod Wojcieszyce.
• Czarny:  szlak łączący – 5 km duktu leśnego, częściowo dość piaszczystego, który łączy szlak Zielony z Niebieskim.
• Czerwony (równoleżnikowy): bardzo długie odcinki tego szlaku prowadzą po drogach twardych o średnim natężeniu ruchu pojazdów, zarówno po asfalcie jak i po bruku (łącznie ok. 38 km). Są też znaczne fragmenty po duktach leśnych z piaszczystymi fragmentami. W dużej mierze trasa wiedzie po otulinie Parku. Kierując się od strony zachodniej, trasa wiedzie przez leśne ostępy Puszczy Gorzowskiej, gdzie warto zrobić sobie przystanek na Kabatkach, nad stawami rybnymi, czy w miejscu pamięci po miejscowości Marienspring. Następnie bruk doprowadzi nas do Mironic. Stąd drogą asfaltową przez Kłodawę wjedziemy ponownie do otuliny Parku. Bardzo długi odcinek będzie nas prowadził przez las, aż pod Łośnem zjedziemy na tzw. „drogę czołgową” i duktami dojedziemy do Santoczna (kościół, lapidarium, plaża, wodospad, sklep). Po posiłku regeneracyjnym można ruszać dalej brukiem przez las prosto do Wilanowa. Po drodze mijamy rezerwat leśny o nazwie „Wilanów” oraz pomnikowe drzewa przy samej drodze wjazdowej do Wilanowa i dalej do Wielisławic.
• Pomarańczowy: dość krótki, 11 km, lecz wymagający wysiłku od turysty, fragment przez bardzo urokliwą część wschodniej Puszczy Gorzowskiej, z lasami sosnowymi, łęgami, olsami i stawami połączonymi drobnymi ciekami. Prowadzi od ruin mauzoleum rodu von Brand nad jeziorem Dankowskim Wielgim, do Wielisławic i dalej polami do Strzelec Krajeńskich.
• Czarny: szlak łączący Czerwony i Zielony szlak rowerowy w Lipach nad jeziorem Lubieszewko ze szlakiem Niebieskim nad jeziorem Przyłęg. Prowadzi przez las drogą asfaltową między jeziorem Chłop i Chłopek oraz fragmentarycznie duktem leśnym przy jeziorze Przyłęg (7 km długości).

Ścieżki  dydaktyczne

• „Wokół jeziora Sulemińskiego” (ścieżka dydaktyczna przy ośrodku Azyl) – ścieżka składa się z dwóch pętli. Mała pętla - o długości ok. 2 km - biegnąca bezpośrednio wokół Jeziora Sulemińskiego, gdzie ulokowane są tablice edukacyjne przybliżające zagadnienia związane z przyrodą, lasem i pracą leśników. Duża pętla - o długości 9 km, biegnąca przez ciekawe, historyczne miejsca na terenie leśnictw: Santocko i Kłodawa. Jest to trasa okrężna i można ją rozpocząć w dowolnym miejscu, oznakowana czarnym bicyklem na białym tle.  Przemierzając szlak odwiedzić można jezioro Sulemińskie, użytki ekologiczne Torfowisko Górne i Dolne, punkt widokowy nad kanałem kłodawskim, spaloną wieś Marzęcin z wybijającym źródełkiem Marii i repliką dawnej dzwonnicy, czy pomnik leśniczego Hermanna Schulza zabitego w tym miejscu przez kłusowników, w 1923 roku.
• „Nad jeziorem Grabino” – szlak o długości 2,3 km znajdujący się w leśnictwie Łośno, zjazd z drogi Gorzów – Barlinek. Trasa  wiedzie wzdłuż zachodniego brzegu jeziora Grabino na północ, na najbliższym skrzyżowaniu dróg oddziałowych skręca na zachód, później na południe, zataczając pętlę. Na szlaku znajdują się liczne tablice edukacyjne oraz urządzenia turystyczne – ławki, stoły, oraz na południowym brzegu jeziora miejsce na ognisko. Parking nad jeziorem płatny od maja do października.
• Ścieżka kondycyjna „Mauzoleum” - usytuowana przy ogólnodostępnym miejscu biwakowania nad jeziorem Dankowskim Wielgim w Dankowie. Wyposażona jest w liczne tablice dydaktyczne, elementy sprawnościowe (płotki, drabinki) oraz miniatury urządzeń łowieckich. Trasa ścieżki biegnie wokół naturalnie uformowanego przez lodowiec pagórka, w otoczeniu 170-letnich drzew. Długość około 500 m. W pobliżu obiektów znajduje się Leśne Centrum Ekologiczne w Dankowie.

Szlak konny:

• Polsko – niemiecki szlak konny – z parku przyrody „Märkische Schweiz” do Puszczy Noteckiej (ok. 230 km) – w GoPK ok. 27 km

Szlak kajakowy:

• Na rzece Santoczna: Mrowinko Małe – Mrowinko – Lubie (ok. 3,5 km)

Niedaleko Gorzowa Wielkopolskiego, w miejscowości Lipy nad jeziorem Lubie, znajduje się Leśna Stacja Dydaktyczna, w której znajduje się biuro terenowe Gorzowskiego Parku Krajobrazowego oraz Parku Krajobrazowego „Ujście Warty”. Biuro pełni także funkcję ośrodka edukacyjnego, przygotowanego do prowadzenia zajęć w zakresie nauk przyrodniczych...

Leśną Stację Dydaktyczną otaczają jeziora, lasy, łąki oraz torfowiska Gorzowskiego Parku Krajobrazowego. Na terenie stacji znajduje się obszerna, zadaszona wiata z paleniskiem do smażenia kiełbasek. Leśna Stacja jest licznie odwiedzana przez dzieci i młodzież z różnych placówek oświatowych m.in. z przedszkoli, szkół podstawowych oraz uczelni wyższych. 

 

 

 

 

 

 Zajęcia odbywają się w umówionym terminie. w okresie wiosennym oraz jesiennym, ze względu na bardzo duże zainte­resowanie, wymagana jest rezerwacja z wyprze­dzeniem co najmniej dwutygod­­niowym. Wtedy też ustalamy tematykę zajęć teore­ty­cznych i prak­tycznych w terenie, liczeb­­ność grupy (max. 30 osób), czas zajęć. w ciągu roku z naszej oferty korzysta kilka tysięcy dzieci i młodzieży, którzy zacieka­wieni światem przyrody bardzo chętnie do nas powracają na kolejne zajęcia.

Na miejscu, podczas edukacji, uczest­nicy korzystają z różnego rodzaju sprzętu tj.: lupy, lornetki, mikroskopy. Z radością grają w gry edukacyjne wykonane przez pracowników Parku. Podczas zajęć można z bliska zobaczyć jak wyglądają wylinki, muszle, gniazda, torfowce, poroża, wypluwki, czaszki, kości oraz inne eksponaty.

Ciekawostki Gorzowskiego Parku Krajobrazowego zostały zaprezentowane na rozwieszonych mapach i banerach, a liczne fotografie można obejrzeć podczas projekcji multimedialnej. 

Istnieje możliwość przeprowadzenia zajęć w Państwa placówce. 

 

 

 

 

 

 

 

Wszelkie informacje można uzyskać pod numerem telefonu 880 242 947

 

 

---

Cennik wynajmu pomieszczeń edukacyjnych i zorganizowania ogniska

Rodzaj usługi	Cena
Wynajem sali*	bezpłatnie
Ognisko*	50 zł/h