Popielica fot. J. Stawiarski

Wybierając się na wiosenne spacery na terenie Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego zauważamy budzącą się do życia przyrodę, pierwsze młode listki na drzewach i krzewach, delektujemy się leśną ciszą. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, że  około 40 cm pod naszymi stopami, pod ziemią, śpią zahibernowane popielice Glis glis.

Te małe gryzonie o popielatym futerku, dużych czarnych oczach, długich wibrysach i charakterystycznym, puszystym ogonie, ważą zaledwie około 150g, a wielkością są nieco mniejsze od wiewiórki. Żyją w lasach liściastych i mieszanych z gęstym podszytem.
W takich warunkach mogą znaleźć dostateczną ilość pokarmu, a są to przede wszystkim pączki i liście drzew, ptasie jaja, owady. Pod koniec lata i jesienią menu popielic wzbogaca się o  wszelkiego rodzaju owoce, orzeszki, np. bukiew.

Popielica w klatce aklimatyzacyjnej fot. P. CieniuchPodobnie, jak u innych zwierząt hibernujących, każdy rok życia popielicy zawiera dwa okresy:  snu zimowego, trwającego od listopada do kwietnia i aktywności, trwającej od maja do października. Sen zimowy spowodowany jest brakiem dostępu do pokarmu.
Zwinięte w kłębek gryzonie leżą w podziemnych norach, a przetrwanie zapewnia im tłuszcz, zgromadzony w swoim ciele jesienią.

W maju, po przebudzeniu, popielice poszukują kryjówek umieszczonych wysoko nad ziemią np. dziupli, budek ptasich, w których budują gniazda ze świeżych liści. Wiodą głównie nocny tryb życia, a najłatwiej je dostrzec o zmierzchu w koronach lub na pniach drzew.

W sierpniu przychodzą na świat młode. Mioty mogą liczyć nawet 11 osobników, a ich ilość zależy głównie od obfitości pokarmu w danym roku.

W styczniu 2012 roku pisaliśmy w Lubuskich Aktualnościach Rolniczych o akcji polegającej na reintrodukcji popielicy do lasów bukowych na terenie Barlinecko -Gorzowskiego Parku Krajobrazowego. W Polsce gatunek ten zagrożony jest wyginięciem i objęty ochroną gatunkową częściową, a lokalne buczyny, w których prowadzona jest zrównoważona gospodarka leśna są idealnym środowiskiem dla tych gryzoni.

Monitoring budek fot. A. SzmatowiczOd 2013 roku prowadzona jest systematyczne ochrona czynna w postaci dokarmiania popielic, polegająca na dosypywaniu słonecznika do specjalnych budek zawieszonych na drzewach. Zabieg taki sprzyja założeniu gniazd przez popielice oraz dokładnemu monitorowaniu stanu populacji przebywającej za dnia w takich obiektach. Zaobserwowano, że z populacji wsiedlonej do puszczy Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego  w poprzednich latach oraz powiększonej w 2016 roku o nowe osobniki, w budkach pozostały 3 popielice, natomiast pozostałe znalazły inne schronienie na terenie lasu. Monitoring umożliwił dokładniejsze poznanie gatunku ponownie osadzonego w siedlisku naturalnym.

Mamy nadzieję, że nasze działania przyczynią się do utrzymania populacji i przez to wzrostu bioróżnorodności na terenie Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego.

Działania w zakresie zakupu budek i pokarmu dla popielic są również współfinansowane ze środków  Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Zielonej Górze.

 

Natalia Borkowska - Wójcik 
Strażnik parku w BGPK i PK"UW"