Pszczewski Park Krajobrazowy, jak miłośnicy przyrody doskonale wiedzą, to w bardzo dużej mierze piękne, rozległe lasy. Jest to idealne miejsce do  bytowania wielu gatunków dzikich zwierząt takich jak sarna, jeleń czy też dzik. Wszyscy je znamy i widujemy wlasach. Od niedawna coraz częściej słyszy się o powracającym gatunku zwierzęcia, którego od lat nie było wpolskich lasach. Mowa oczywiście o wilku. Gatunek ten wzbudza u miłośników leśnych wędrówek niepokój lub nawet strach. Czy słusznie? Skąd takie przekonanie?

Przyjrzyjmy się bliżej wilkowiWilk, fot. Krzysztof Gajda. Na pierwszy rzut oka przypomina psa, a dokładniej owczarka niemieckiego. Jednak jest kilka cech, dzięki którym odróżnimy te dwa gatunki. Wilk ma węższą i bardziej klinowatą klatkę piersiową oraz równy, a nie pochyłony grzbiet. Kończyny przednie są rozstawione węziej i wyglądają jakby były wciśnięte w klatkę piersiową. Łokcie kończyn są umiejscowione niżej niż u psa, skierowane do wewnątrz, a stopy na zewnątrz. Kolejną cechą jest ogon jest długi i puszysty oraz zazwyczaj opuszczony w dół. Czasami jest wpoziomie, natomiast wilk nie podnosi go do góry inie zakręca nad grzbietem, jak to robią psy. Ubarwienie wilków bywa mocno zróżnicowane, przeważają barwy szare i szarobrązowe. Zdarzają się także osobniki bardzo jasne i bardzo ciemne, lecz nie czarne.

Wilcze rodziny to watahy, które składają się z jednej pary rodzicielskiej oraz ich młodych. Okres godowy dla wilków to luty, natomiast młode wilczki, czyli szczenięta rodzą się w maju. Zwykle rodzi się 5 6 młodych, niestety do zimy dożywa tylko od 1 do 3 młodych. W polskich warunkach wielkość watahy to od 2 10 osobników, choć zazwyczaj jest to 4 5 osobników.

Wilki to zwierzęta terytorialne obszar takiego terytorium to od 150 nawet do 300 km2, co uzależnione jest od ilości pożywienia na danym terenie. Obszar ten jest patrolowany przez wilki regularnie, choć najdalsze zakątki odwiedzane są najrzadziej, ok. raz na 7 10 dni. Główna część życia wilków odbywa się w centrum areału, w okolicach nor lub legowisk.

Dieta tych zwierząt składa się głównie z jeleni, choć jeśli ulubionego pokarmu będzie niewystarczająca nie pogardzą sarną, dzikiem czy łosiem. Uzupełnieniem diety bywają także zające, bobry oraz padlina. Zwierzęta hodowlane takie jak owce, krowy, kozy nie są ich istotnym elementem diety, stąd wilki polują na nie stosunkowo rzadko. W poszukiwania pokarmu wilki przemierzają dość duże odległości zwykle jest to ok 20 km, natomiast jeśli zajdzie taka potrzeba, wataha jest w stanie przebiec nawet 60 km.

W Pszczewskim Parku Krajobrazowym coraz częściej można usłyszeć nocne wycie tych niesamowitych zwierząt, które niejednego przyprawiło o gęsią skórkę”. Wilki nie lubią obecności ludzkich osad, stąd bardzo trudno je spotkać. Kiedy spotkamy je na swojej drodze nie bójmy się ich, lecz szanujmy ich siłę i niezależność, a będzie to na pewno wspaniałe doświadczenie.

 

Specjalista Pszczewskiego Parku Krajobrazowego
Jakub Stawiarski